هی روز

هی آفتاب

هی چشم باز کردن  های بی دلیل

 

شب

هی حرام

بر روز هایی که

بود و  نبودش   – باید!-؛

 

روز های آمدن

شمع های افروخته

کودکی ها

موهای بافته و ...

هی نوستالژی های حسرت بار

 

این روز ها

هی رفتن

هی تخت‏های روان !- روی دستان تکبیر

هی شمع‏های نیم سوخته !– در هجوم باد

هی روزهای فرو رفته! - در انتظار آتش

هی روزهای کبودی!؟ -  درفصل های بی تکرار

هی!هی!هی!ه......ی.....!


علی رضا پرویز- یکم دیماه 92