کودک عشق

کودک ِ عشق

در رفت و آمد ِ زنجیر ِ آویخته چون گیسوانش
چشم در چشم دوختیم و دل باختیم
تاب خوردیم و دل دادیم
در سرسرای سرسره
در پی ِ هم بودیم
و،چه کودکی ها کردیم!؛
چرخ ِ فلک
چرخید و گردید
و او چون پروانه ای سبک بال
بال گشود و پر کشید و رفت
و چه زود در سرخی گلگون ِ آفتاب
در بوته خاطراتم ،گم شد

علی رضا پرویز
پاییز هشتادو شش

سودای پاییز

سودای پاییزی

پاشیدن نور
از میان ِ دریچهٌ آبی ِ پنجره
نگاه دور من به پوست ترش ِ سرخ ِِ انار
فرو رفته در خلوت ِ زرد ِ پاییزی

سنگینی ِ پلک ها !؛
بستن ِ چشم ها!

بی تابی از سرخی ِگونه هایِ ِ انار ِ ترک خورده
کور شدن دندان ها ، از ترشی ِ انارِ ِ تازه رسیده؛

لمیدن کنار پنجره
تن سپردن به رخوت ِ نوازش ِ نور

رفتن و آمدن

***
لمیدن زیرِ ِ درخت ِ انار ِ سوداها
وانهادن ِ تن،در ملال ِ رویاها
چشم دوختن به انار نارس
خیره شدن در گس ِ سرد ِ پاییزی
رقص ِ نور،در تو به توی ِ ِ عشوهٌ شاخسار

نوید می دهد سپید پوش شدن ِ ایام را
نوید ِ سبزی ِ بهار ِ دل ها
نوید ِ سرخی ِ نار ِ زندگی
نویدِ ...!؛
....