من و تو
از نفس افتاده دستانم
تپش در سینه ام کوهی
هوا بغضی شده
پیچیده در نایم
خیابان بسته و تنها
عبور ِ من کنار ِ موج ِ رویاها
و رقص ِ خسته ی واژه
میان ِ دفتر مرگم
*
من و مانده به تو
تا یک قدم تا ما
تو و مانده به من
تا قهوه ی ِ تلخ ِ دو چشمانت
من و مانده به تو
تا دست های قالب ِ دستم
من و مانده به تو
چیزی نمانده
جز که یک گامی
به قدر ِ انتظار ِ وعده ی ِآخر .
قدم بگذار بگذارم
که بی این یک قدم
تا مرگ گاهی نیست
علی رضا پرویز دم ادریبشهت ماه ِ 1389
+ نوشته شده در شنبه چهارم اردیبهشت ۱۳۸۹ ساعت 1:12 توسط علی رضا پرویز
|