کودک ِ عشق

در رفت و آمد ِ زنجیر ِ آویخته چون گیسوانش
چشم در چشم دوختیم و دل باختیم
تاب خوردیم و دل دادیم
در سرسرای سرسره
در پی ِ هم بودیم
و،چه کودکی ها کردیم!؛
چرخ ِ فلک
چرخید و گردید
و او چون پروانه ای سبک بال
بال گشود و پر کشید و رفت
و چه زود در سرخی گلگون ِ آفتاب
در بوته خاطراتم ،گم شد

علی رضا پرویز
پاییز هشتادو شش