صنم
صنم
شب،سیاه و سرد و نمناک ،آسمان پاک و هوسناک
قطره های خیس باران،رفته در مجرای نودان
برگ ها افتان و خیزان،در قبای رنگ و الوان
سرخ و زرد وارغوانی،یا سیاه و کهربایی
زندگی رویای زیبا،چون شرار ِ سرخ ِآتش
آبی و زرد و حنایی،چون شراب ِ زندگانی
پشت ِ سر آه ِ گذشته ،با هزاران حسرت ِ و درد
پیش رو رویای شیرین،با شراهت های دیرین
باده ها ی پر ز ِمَستی،از شراب ِ زندگانی
دلو های پر ز ِپَستی از سراب نامرادی
انتظار ِ رو به پایان،بی تمنای وصالی
عمر رفته در عتابی،در عِقاب ِ انتظاری
ای صنم! آیینه ی من،ای نگارم هستی من
وصل تو آخر نیامد در شفای مستی ِ من
............................................................................................
نودان:ناودان
شراهت:آزمند شدن
..............................................................................................

علی رضا پرویز

پاییز هشتاد و هفت